Offline in een online wereld
(Over)leven in het digitale tijdperk
Wie doet het niet; direct na het wakker worden je telefoon pakken, of tijdens het tv kijken een keer of 10 op je mobiel kijken. Niet eens omdat je per sé iets verwacht, maar omdat het een gewoonte is geworden. Altijd weer die meldingen; appjes, belletjes, sociale media, nieuwsupdates… Gemerkt en ongemerkt brengt het een hoop onrust met zich mee.
Als ik mijn coachees vraag of ze wel eens een digitale detox doen kijken ze me wel eens aan alsof ze water zien branden: “Dat kan niet, ik moet bereikbaar zijn” hoor ik ze dan vaak zeggen.
Maar van wie moet dat? En waarom? En wat gebeurt er als je niet (altijd) bereikbaar bent?
Soms vertel ik hen kort welke inzichten het mij heeft gegeven toen ik mijn telefoon niet kon luchten of zien tijdens mijn burn-out. De eerste periode waarin ik aan mijn burn-out moest toegeven was de telefoon namelijk (naast mijn fysieke gesteldheid) mijn grootste vijand. Ik haatte dat ding hartgrondig en bij iedere melding was mijn eerste gedachte ‘laat me met rust!’. Ik wilde niet bellen, ik wilde niet geappt worden en ik had al helemaal niet om die nieuwsupdates gevraagd. Wekenlang heeft dat ding grotendeels op vliegtuigstand gestaan en uiteindelijk kocht ik zelfs voor €20,- een Nokia 105. Behalve bellen, sms’en en snake kan je er niets mee. De mensen in mijn omgeving vertelde ik zonder opgaaf van redenen via een appje dat ik voorlopig alleen te bereiken was door te bellen of te sms’en, waarna ik mijn smartphone uitzette en voor onbepaalde tijd in de kast legde. Wat bleek? Veel mensen zijn blijkbaar snel geneigd even gauw makkelijk een appje te sturen, maar als het om bellen of sms’en gaat kost ze dat net wat meer moeite en dus laten ze het wachten tot je elkaar weer spreekt. Zo noodzakelijk is het dus niet allemaal, ideaal!
Uiteindelijk heeft het ertoe geleid dat ik meer rust begon te ervaren. Rust door de meldingen die uitbleven, rust door niet steeds foto’s te kunnen maken, rust door mijn telefoon niet steeds te willen pakken. Maar bovenal rust, doordat ik volledige aandacht had voor waar ik mee bezig was.
Wat ik zie is dat vooral veel ondernemers het ondenkbaar vinden om niet (altijd) bereikbaar te zijn. Hoe moeten ze anders zaken doen en hun klanten tevreden houden? Het is zo simpel als het lijkt. It’s all about expectations; Als jij altijd bereikbaar bent voor jouw klanten, dan is dit ook de verwachting die je schept. Maar als jij duidelijk bent over je (beperkte) bereikbaarheid, dan zorgen zij wel dat ze je tijdig berichten. Net zoals dat jij zorgt dat je binnen de openingstijden van de winkel (die vaak op de deur staan vermeld) je boodschappen hebt gedaan. Het hoeft niet gelijk groot, lang of permanent, maar begin eens met je telefoon bewust een uurtje aan de kant leggen met het geluid uit.
Hetzelfde geldt voor medewerkers binnen een bedrijf. Help jezelf door duidelijk in je agenda aan te geven wanneer je wel/niet bereikbaar bent en plan zo nodig voor jezelf een zogenaamd ‘belblok’ in, zodat je daarna weer je volle aandacht op iets anders kunt storten.
Buiten dat is het goed om kritisch te kijken welke apps je op je telefoon hebt, of ten minste welke meldingen je aan hebt staan. Zo gebruik ik inmiddels grotendeels mijn smartphone weer, al heb ik vele apps verwijderd. Facebook had ik al verwijderd toen ik mijn burn-out had (nooit gemist) en onlangs heb ik ook de nieuwsapps die vinden dat ze continu (gekleurde) informatie moeten sturen via een push-bericht verwijderd. Loop ik er dan voor weg? In mijn ogen niet. Ik kies er alleen wel bewust voor wanneer ik welke informatie tot me neem, en dat lijkt me een stuk gezonder dan continu digitaal (ongevraagd) gebombardeerd te worden.
Daarnaast kan ik iedereen aanraden om regelmatig een digitale detox te houden. Want als jij continu aan staat, gaat het lampje vroeg of laat een keer uit en dan ben je pas echt lang niet bereikbaar.
Zorg dus goed voor jezelf. Ga eens wat vaker offline en geniet ten volste van het hier en nu. Veel plezier!
